بیمارستان 110 تختخوابی غرب تهران با رویکرد معماری سبز

کمبود منابع انرژی و افزایش مصرف انرژی از نگرانی های پیش روی جوامع امروزی است. ازآنجاکه بخش مهمی از انرژی ، در ساختمان ها مصرف می شود، تاکنون تلاش های زیادی برای یافتن راه های کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها انجام شده است. تأثیر طراحی معماری و استفاده از پارامترهای تأثیرگذار در بهینه سازی مصرف انرژی همزمان با ایجاد فضاهای مطلوب ازنظر آسایش حرارتی و بصری برای افرادی که در ساختمان ها زندگی می کنند اهمیت بسزایی دارد. ازجمله ساختمان هایی غیرمسکونی که ساکنان زیادی با استفاده مداوم دارد بیمارستان ها می باشند.درنتیجه به دلیل وجود ساکنان تمام وقت تأمین آسایش حرارتی ساکنین بار حرارتی زیادی را به ساختمان تحمیل می کند که با تمهیدات معماری می توان بخشی از این انرژی را تأمین کرد. علاوه بر این بیمارستان ها به دلیل مسائل بهداشتی و تأمین نیازهای سلامتی نیاز به استفاده از تجهیزات و امکانات خاصی دارد که ملزم به رعایت ضوابط و استانداردهای ویژه ای می باشد که تجلی این استاندارها در معماری به حد اعلایی خود می رسد. در این تحقیق کاربری درمانی به عنوان موضوع پروژه تعریف شده است و در راستای دستیابی به بهترین و بهینه ترین عملکرد در این گونه ساختمان ها ، استاندارهای تعیین شده از سوی وزارت بهداشت و درمان ازجمله ارتباطات فضایی ، نحوه دسترسی به فضاهای استریل ، ممانعت از انتشار آلودگی ها و لحاظ شده است . علاوه بر این ساختمان موردنظر با رویکرد معماری سبز تعریف شده است که برای نیل به این مقصود نیز در مرحله اول طراحی اقلیمی و منطبق بر شرایط جغرافیایی منطقه طراحی شده و در مراحل بعدی جهت جلوگیری از اتلاف انرژی کسب شده و افزایش میزان استفاده از انرژی های طبیعی از راهکارهای فعال و غیرفعال خورشیدی و استفاده از مصالح ذخیره ساز انرژی بهره گیری شده است. بیمارستان ها ، امروز رویکردی را انتخاب نموده اند که آنان را به مرکز مراقبت بهداشتی به همراه ایجاد نو آوری و مراقبت دلسوزانه از بیماران تبدیل نموده است که استاندارد های بالای کیفیت نیز هماهنگ با هزینه های موثر ، جاری می گردد. گرچه اتخاذ این رویکرد در ظاهر مطلوب به نظر می رسد ، چرا که بیمارستان ها ضمن توجه هدفمند به بیماران ،آن هم دلسوزانه ، هزینه های خود را نیز مدیریت می نمایند . اما در واقع رویکرد های مدیریتی در بیمارستان های امروزی محیط زیست را به شدت تحت فشار قرار داده و ضمن افزایش هزینه های بیمارستانی ، در افزایش بیماری در جامعه نیز تأثیر جدی داشته است . به عبارتی بیمارستان ها در یک پارادوکس مدیریتی گرفتار شدند . در چندساله اخیر ، تشکل ها و سازمان های مختلف ، مرتباً برای کنترل محیط زیست به مرکز مراقبت بهداشتی برای حفظ انرژی و منابع فشار میاورند . اما این فشار های اجتماعی و حاکمیتی افزایش هزینه و کنترل های سطحی را در پی داشته اند. بیمارستان های فردا به رویکرد (do no harm) عمل کرد بی ضرر رو آورده اند . یعنی انجام اقداماتی که نه تنها برای بیماران بلکه برای اجتماعات اطراف آن ها و محیط زیست نیز مضر نیستند . مراکز مراقبت بهداشتی در سراسری دنیا ، رقابت رو به رشدی را با شناسایی و کاهش فشار منفی زیست محیطی در کار اجرایی خود در پیش گرفته اند و بهترین تجربیات عملی موفقیت آمیز (best practice) که توسط دیگر سازمان ها در واحد های مراقبت بهداشتی انجام شده را بین خود تسهیم می نمایند .